Βέλμος, Νίκος

(1892 – 1930).Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του πεζογράφου και ποιητή Νίκου Βογιατζάκη. Νέος ακόμα, φιλοδόξησε να βοηθήσει αποτελεσματικά στην καλλιτεχνική άνοδο και ίδρυσε το Άσυλο Τέχνης (1926), όπου παρουσίαζαν έργα τους γνωστοί αλλά και νέοι ζωγράφοι, γλύπτες και χαράκτες. Η πρώτη έκθεση που οργανώθηκε ήταν του Γιαννούλη Χαλεπά. Πριν ιδρύσει το Άσυλο Τέχνης, είχε ασχοληθεί με το θέατρο, στο οποίο σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία, ερμηνεύοντας τους Βρικόλακες του Ίψεν. Παράλληλα με το Άσυλο ίδρυσε το περιοδικό Φραγκέλιο, που η έκδοσή του διακόπηκε έπειτα από περίπου δύο χρόνια. Από τα έργα του τα σημαντικότερα είναι: Ο ερωτόπαθος τραγουδιστής (1910), Σεβντάς (1911), Ο πιστός της απελπισίας και μελέτη για το θέατρο (1915), Το κοινωνικό βιβλίο (1921), Δύο αγάπες (1923), καθώς και τα μελετήματά του για τους Μπετόβεν (1929), Θεοτοκόπουλο (1927), Χαλεπά (1928), Γαλάνη (1928) και τους ασπούδαχτους ζωγράφους (1927). Μετά τον θάνατό του, από τροφική δηλητηρίαση, εκδόθηκαν τα βιβλία του Παλαιά Αθήνα (1931) και Ιστορία ενός παιδιού (1936). Το τελευταίο το είχε γράψει στις φυλακές Αβέρωφ το 1916, όπου τον φυλάκισαν για τις ουτοπιστικές σοσιαλιστικές ιδέες του.